Η Μυσταγωγία της Προσευχής, κατά τον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό

Ο μακαριστός Γέροντάς μας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός ήταν ένας από τους λίγους που είχε λάβει το χάρισμα της καθαράς, αδιάλειπτης προσευχής, αλλά και της κατάστασης που προκύπτει επέκεινα της προσευχής. Στο βιβλίο αυτό προσπαθήσαμε να περιγράψουμε πώς έγινε αυτό και πώς ενεργούσε η προσευχή στην ζωή του Γέροντος, βοηθούμενοι από την διδασκαλία του για την προσευχή, από όσα ζήσαμε στα τριάντα χρόνια που ήμασταν μαζί του, αλλά και από αυτοσχέδιες προσευχές του που παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στο αναγνωστικό κοινό. ΑΡΧΙΜ. ΕΦΡΑΙΜ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ Ήμαρτον, Κύριέ μου. Δεν με συγχωράς; Εσύ που ήρθες και έχυσες το Αίμα Σου για την δική μου σωτηρία! Εγώ είμαι δυστυχής. Ομολογώ την ενοχή μου, ομολογώ την ευθύνη μου. Δεν τα κατάφερα ο ταλαίπωρος! Έχασα τον χρόνο μου, επρόδωσα τες ευκαιρίες. Όλα μου τα αισθητήρια τα αιχμαλώτισε η παρά φύσιν κακία. Σε παρακαλώ, κάμε ένα έλεος. Συγχώρεσέ με, Κύριέ μου. Τώρα όμως πάλιν και πολλάκις μετανοούμε. Πίπτω στους πόδας Σου, τους ασπάζομαι με τρυφερότητα, τους βρέχω με τα δάκρυά μου. Σε παρακαλώ, Πανάγαθε, λυπήσου τον λαό μας, το έθνος μας. Μην επιτρέψεις να πειρασθούμε άλλο. Βλέπω στο μέλλον πολλές δυσκολίες, αν δεν ξυπνήσουμε. Αρρώστιες, πείνα, δυστυχίες και μεγάλη ακαταστασία στην παγκόσμια οικονομία. «Πολλαι αι μάστιγες του αμαρτωλού». Αμαρτήσαμε, Κύριέ μου, και επέτρεψες όλα αυτά. Βοήθα μας, να γυρίσουμε στην αγκαλιά Σου για να γλυτώσουμε. Επαναλαμβάνω, ενθυμήσου το αίμα Σου που έχυσες πάνω στο Σταυρό για μας. «Ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα Πανάγαθε». «Τάχυνον ο Οικτίρμων, και σπεύσον ως ελεήμων, εις την βοήθειαν ημών, ότι δύνασαι βουλόμενος». Εξαίρεση να κάνεις, Πανάγαθε. Δεν μας αξίζει το έλεός Σου όπως καταντήσαμε. ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ