Με το φως της Βηθλεέμ

«Με τα θεόπνευστα κείμενα, την κατανυκτική υμνολογία, με την θεία λατρεία και μάλιστα με τα ιερά μυστήρια της η Εκκλησία μας παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Μας πείθει ότι το “παιδίον νέον”, που μας περιμένει εκεί, έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Είναι ο πο­θού­μενος και νοσταλγούμενος, ο αναμενόμενος και προσδοκώμενος, όχι μόνο από τις γενιές του Ισραήλ όπου θαμπόφεγγε η μορφή του μέσα από το προφητικό φώς, αλλά και από τα πλήθη των εθνών, που σ᾽ αυτή την προσδοκία ξαπόσταιναν. Μας δείχνει πως αυτός που γεννιέται είναι, όπως το λέει το όνομά του, ο Ιησούς, ο σωτήρας Θεός, ο μόνος που χαρίζει την σωτηρία. Εί­ναι όμως και ο Εμμανουήλ, ο “μεθ᾽ ἡμῶν Θε­ός”, που μας συντροφεύει στην μοναξιά της ζωής μας. Δεν λείπουν οι αποδείξεις, για να πεισθεί κανείς γι᾽ αυτά τα μεγάλα μαθήματα της αγίας μας Εκκλησίας. Απαιτείται όμως η βαθύτερη διάθεση, για να γίνει η γνώση ζωή, βίωμα» (σελ. 12-13).