Πέμπτη Εντολή

…Συχνά, μέσα στην δίνη της καθημερινότητας, τα παιδιά, αλλά και τα εγγόνια, ξεχνούν ότι, κάπου, υπάρχει ένα βλέμμα, έστω και απλανές, που, καρφωμένο σε μια πόρτα ενός ψυχρού δωματίου, περιμένει μιαν αγαπημένη παρουσία, περιμένει μια γνώριμη φωνή… Τα παιδιά ξεχνούν και οι γονείς, χωρίς παράπονο, περιμένουν… και γερνούν. Αλλά, η Εντολή “Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου…”, παραμένει αμετάβλητη στους αιώνες, για να μας προτρέπει να προσπαθούμε, με όποιο τρόπο θέλει και όπως κρίνει και μπορεί ο καθένας μας, να εκδηλώνουμε την τιμή και τον σεβασμό προς τους γονείς. Να τους βοηθούμε, όσο γίνεται, να αίσθάνονται λιγότερο καταθλιπτικά τα βάσανα των γηρατειών. Να μην ευτελίζονται στην μοναξιά τους από την αδιαφορία των γύρω, να μην ντρέπονται για την κατάντια τους. Αυτό, στην ουσία, σημαίνει η Εντολή “Να τιμάς…”.