Δίψα για Καθαρό Ουρανό

Σε χρόνια ηρεμα τα Μοναστήρια στάθηκαν φάροι πνευματικοί που με την ακτινοβολία της Ορθοδόξου πίστεως και τους ασκητικούς αγώνες των ασκούμενων εις αυτά Μοναχών και Μοναζουσών φώτισαν την πορεία των ανθρώπων. Αλλά και σε χρόνια δύσκολα έγιναν προπύργια πνευματικά του δούλου γένους, εργαστήρια αγιότητος και παιδείας και προπύργια ηθικά και υλικά στους αγώνες του γένους. Το κάθε Μοναστήρι με τη χάρη του και την ακτινοβολία του. Τόπος καταφυγής και παρηγοριάς αναρίθμητων ανθρώπων. Στα δικά μας τα χρόνια και πάλι τα Μοναστήρια θα σώσουν τον κόσμο. Οι χριστιανοί μας και μεταξύ αυτών πολλοί νέοι άνθρωποι καταφεύγουν σε αυτά αναζητώντας καθαρό οξυγόνο, καθώς πνίγονται από τις αναθυμιάσεις του κόσμου. Ακόμη και οι πιο δύσκολοι αντιλαμβάνονται ότι οι νέοι άνθρωποι, Μοναχοί και Μοναχές, που εγκαταβιούν σε αυτά έχουν έναν στόχο ζωής μπροστά στο τίποτα που ζει και προσφέρει αυτός ο κόσμος. Δεν είναι καθόλου παράξενο που οι άνθρωποι του κόσμου τούτου, ανίκανοι πλέον να αγαπήσουν και να ερωτευθούν, δεν μπορούν να καταλάβουν τον περίφημο ασκητικό λόγο: "Τοις ερημικοίς ζωή μακαρία έστι θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις". Από την άλλη μεριά, όμως, ξαφνιάζονται βλέποντες την ειρήνη του Θεού να είναι αποτυπωμένη στα πρόσωπα των Μοναχών τόσο έντονα. Τα Μοναστήρια μιας και σήμερα, άλλοτε διωκόμενα, άλλοτε συκοφαντούμενα, δεν παύουν να διακονούν τον σύγχρονο ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Ένα τέτοιο Μοναστήρι είναι και το Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο Μαυρομμάτι Θηβών. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)