Πότε και πως να κοινωνής

Τι λένε η Γραφή και οι Πατέρες για τη συχνή και σωστή θεία Μετάληψη. Κάθε φορά, που τελείται η θεία Λειτουργία, ουράνιο γεύμα και δείπνο ετοιμάζεται. Καλεσμένοι όλοι οι πιστοί. Ακούμε τα ίδια λόγια του Χριστού να μας προσκαλούν: “Λάβετε φάγετε. Τούτό μου εστί το σώμα το υπέρ υμών κλώμενον… Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το αίμα μου…” (Λουκ. 22,17-20. Α’ Κορ. 11,24-26). Αμφιβάλλει κανείς, ότι οι λέξεις αυτές μας παρακινούν να λαμβάνουμε όλοι τη θεία Κοινωνία σε κάθε θεία Λειτουργία; Στην αρχαία Εκκλησία μόνο οι αβάπτιστοι, οι ανήκοντες στην ταξί των κατηχουμένων και οι λεγόμενοι μετανοούντες ή “προσκλαίοντες”, που είχαν αποκλεισθεί για κάποιο διάστημα από τη θεία Κοινωνία, λόγω μεγάλων αμαρτημάτων, μόνο αυτοί δεν συμμετείχαν στα Τίμια Δώρα. Άλλωστε αυτοί δεν άκουγαν καν την πρόσκληση του Χριστού, αφού είχαν αναχωρήσει προτού ν’ αρχίσει η Λειτουργία των Πιστών. Στην αρχαία Εκκλησία ήταν λαχτάρα να μετέχουν της θείας Κοινωνίας όλοι όσοι παρέμεναν στη Λειτουργία των Πιστών. Σταδιακά, με την ψύξη της χριστιανικής αγάπης, με τη μείωση της πνευματικότητας, με την απομάκρυνση από τη γνησιότητα και την παρθενικότητα των πρώτων ημερών της ζωής της Εκκλησίας, επικράτησε η κάκιστη συνήθεια, να κοινωνούν, οι περισσότεροι χριστιανοί, ωρισμένες μόνο φορές το χρόνο, και τότε όχι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Σε πολλές περιπτώσεις στο Τραπέζι της θείας Λειτουργίας μετέχουν μόνο μερικά βρέφη ή νήπια, ελάχιστοι μεγαλύτερης ηλικίας, κάποτε δε μόνο ο λειτουργός ιερεύς! Οι τελευταίες δεκαετίες διακρίνονται και για την αναζήτηση της παλαιάς γνησιότητας. Η στροφή στην Παράδοση, στις αρχαίες ρίζες, έδωσε τη δυνατότητα να επανεύρουν οι πιστοί τον “κεκρυμμένον θησαυρόν”, τη συχνή θεία Κοινωνία. Ο πόθος προς επάνοδο στην αρχαία, την Αποστολική Παράδοση οδήγησε υποχρεωτικά στην αναβίωση της αρχαίας χριστιανικής πρακτικής, δηλαδή, της κανονικής θείας Κοινωνίας. Οι πρώτοι χριστιανοί, κατά την Καινή Διαθήκη, κοινωνούσαν καθημερινά. Αν σήμερα δεν μπορούμε να φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο, είναι όμως εφικτή η μετοχή στο Ποτήριο της Ζωής τουλάχιστον κατά την Κυριακή, που είναι η ημέρα του Κυρίου· η ημέρα της Αναστάσεως. Κατ’ αυτήν τελείται η Λειτουργία σε όλους τους Ναούς, όπου διακονούν πρεσβύτεροι της Εκκλησίας. Τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται ικανό να μας εμποδίζει την ημέρα αυτή στο να λαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου Κυρίου μας. Μετέχουμε του μυστηρίου της απολυτρώσεως σαν μία οικογένεια, στη Λειτουργία της Ημέρας του Κυρίου.