Από τον Όμηρο στον Άγιο Πορφύριο

Ως Έλληνες είμαστε απόγονοι του Ομήρου, αλλά χάσαμε τον μπούσουλα ολικά. Είναι ανεπίτρεπτο. Ο Οδυσσέας ξεπερνά τις πειρασμικές περιπέτειες του ταξιδιού του, διότι ξέρει από πού ξεκίνησε και πού πηγαίνει. Έτσι, βιώνει το ταξίδι ως ταξίδι, δεν το απολυτοποιεί βλέποντάς το ως τη μόνη πραγματικότητα, δεν το θεοποιεί, δεν το δαιμονοποιεί. Πάντα, της απογοήτευσης προηγείται η γοητεία, και απομυθοποιείς ό,τι μυθοποιείς. Ο Οδυσσέας δεν πέφτει σε αυτήν την παγίδα. Ξεφεύγει από μαγείες, σειρήνες, κυκλώπειες δυνάμεις, αδιέξοδα, τις ηδονές της Καλυψώς, καθώς όλα αυτά τού φουντώνουν τον πόθο για το σκοπό του. Και ξέρει ο Οδυσσέας. Ξεκίνησε από την Πηνελόπη στην Ιθάκη και πάλι προς αυτήν, με αγαπητική μνήμη και ορμή, πορεύεται.