Ύμνοι, Ρωμανού Μελωδού

Ένας λυρικός ποταμός θείας αγάπης ξεχύνεται μέσα απ' του Ρωμανού τ' αριστουργήματα. Παινεύει με τέλειο τρόπο, με νέο ποιητικό ρυθμό και με τη ζωντανή γλώσσα της εποχής του τον Αφέντη το Χριστό, την Κυρά την Παναγία και τους Αγίους της Εκκλησίας. Αναφέρεται ακόμα και σε κάποια γεγονότα της Θείας Γραφής αλλά και της εποχής του (έκτος μεταχριστιανικός αιώνας). Ο Ρωμανός είναι μια αποκάλυψη. Στο διάβα των αιώνων εμέθυσε πολλούς. Μεγάλος μάστορας του λόγου και άγιος του Θεού. Άνθρωπος αγάπης και ταπείνωσης. Καθώς διαβάζουμε τους Ύμνους του, νοιώθουμε στ' αλήθεια πως μας πιάνει απ' το χεράκι και πολύ απαλά και στοργικά μας πηγαίνει εκεί που θέλει. Κι εμείς χαιρόμαστε κι αφηνόμαστε σ' εκείνον. Και τρυγάμε αχάλαστες χαρές κι αλλάζει λίγο-λίγο η ζωή μας. [...] Και κάτι τελευταίο: το βιβλίο αυτό περιέχει το αρχαίο κείμενο του αγίου Ρωμανού και δίπλα μια φτωχή μετάφραση δική μου, βοηθητική. [...] (Απόσπασμα από τον πρόλογο του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη)