Ο Όσιος Χριστοφόρος ο Παπουλάκος

Οἱ γραμματισμένοι τοῦ Ἔθνους, σκλαβωμένοι στούς Μασόνους τῆς Φραγκιᾶς, ἔχουν ὁλότελα στραβωθεῖ, κι ἀντίς νά βλέπουν σ᾿ ὅλα ταῦτα τό μελλοντικό ἀφανισμό τοῦ ἔθνους, τά λογαριάζουν ὅτι αὐτά θά μᾶς σώσουν. Οἱ ἄντρες πού μᾶς κυβερνοῦν χάσανε τό φῶς τους καί δέν ξέρουν νά ξεχωρίσουν ποιά ἡ διαφορά ἀνάμεσα στό σκοτάδι καί τό φῶς. Ψευτίσαμε τά ζύγια πού ἄλλοτε ζύγισαν τό καλό καί τό κακό, τήν ἀλήθεια καί τό ψέμα. Ὁ διάβολος μέ χίλιες μορφές μᾶς παραστέκει. Kαί θαρθεῖ μέρα, ὅταν τό ποτήρι τῆς ἀνομίας γιομίσει ἀπό τέτοια ἀνομήματα, πού ἡ γῆ, ἀντί νά γίνει Παράδεισος, θά γίνει Σόδομα καί Γόμμορα. Φοβερό καί φριχτό θἄναι τό τέλος τοῦ κόσμου τῆς ὑπερηφάνειας.Ὅλα τοῦτα μοιάζουν μέ στολίδια σέ σάπιον ἄνθρωπο. Τά στολίδια ὅμως στό κορμί τοῦ λωβιασμένου, οὔτε τόν πόνο γλυκαίνουν οὔτε ξεμακραίνουν τό θάνατο.