Το υψηλόν λειτούργημα του Ιερέως

Το πρώτο έργο του Αγίου Γρηγορίου είναι το να εκφωνήσει τον "Απολογητικό της εις Πόντον φυγής". Στον λόγον του αυτόν μιλάει με έξαρση για το μεγαλείο και το βάρος της ιερωσύνης, την οποία βλέπει σαν "τέχνη τεχνών και επιστήμην επιστημών". Και απολογείται λέγοντας ότι έφυγε στον Πόντο κοντά στό Βασίλειο, όχι γιατί περιφρονούσε την ιερωσύνη, αλλά γιατί δεν ένοιωθε τον εαυτό του τόσο αγνό και τόσο άγιο και τόσο ικανό να σηκώσει το υπέρμετρο βάρος της ιερής διακονίας. Οι κληρικοί, κατά τον Άγιον Γρηγόριον, είμαστε συνεχιστές του θεραπευτικού έργου του Χριστού. Ο Γρηγόριος πίστευε ότι ο ιερεύς πρέπει να φροντίζει ακούραστα για το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός πίστευε ότι ο ιερεύς πρέπει να είναι οπλισμένος με την αυτοθυσία και τον ηρωισμό των Μαρτύρων, τον ζήλο των Προφητών, την αγιότητα των Αποστόλων και την αρετή των Πατέρων. Η στάση του Γρηγορίου μπροστά στην ιερωσύνη αποτελεί πνευματικό φαινόμενο απίστευτα μεγάλο. [...] (Απόσπασμα από τον πρόλογο της έκδοσης)