Στη χώρα της Ανέφικτης Ευτυχίας, το απάνθρωπο πρόσωπο του ναζισμού

Η δίκη που "στήνεται" μέσα σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, θα καταδείξει τα αληθινά πρόσωπα, τις ηθικές αρχές, τις ιδεολογίες και τις αντιφάσεις όλων όσων θα κληθούν να συμμετάσχουν. Ποιοί πραγματικά είμαστε; Σε ποιες περιστάσεις φανερώνουμε το αληθινό μας πρόσωπο ή το υπόβαθρο που έχουμε ως προσωπικότητες; Ποιο ρόλο παίζει η ηθική μας και η πίστη μας στο χαρακτήρα μας; Αρκούν να μας στηρίξουν ή όχι; Το ιδιαίτερα ξεχωριστό βιβλίο του Αγίου Νικολάου θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ένα πολύ καλό μυθιστόρημα που, παρόλο που παρεμβαίνουν σύντομα δοκίμια, δε χάνει τη συνοχή του και το ενδιαφέρον του. Μέσα από αυτά τα σύντομα δοκίμια παρουσιάζεται ταυτόχρονα με τα γεγονότα -σε μια βαθύτερη ανάγνωση- το υπόβαθρο της προσωπικότητας του κεντρικού ήρωα του μυθιστορήματος. Ο Άγιος Νικόλαος δείχνει το τραχύ και απάνθρωπο πρόσωπο του ναζισμού το οποίο βίωσε και ο ίδιος στο Νταχάου. Κεντρικός στόχος του δεν είναι απλά να καταδικάσει ή να αφορίσει τέτοιου είδους συμπεριφορές, αλλά να εξετάσει τις βαθύτερες πληγές που αφήνει στις ανθρώπινες ψυχές αυτή η ακραία βαρβαρότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)